GeziJam

Yine çok şey hücum ediyor aklıma ve içime; nereden başlayacağımı nereden tutacağımı şaşırdım. Dersiz topsuz bir şekilde yazmak iyi gelir mi ki?.. Bence kesin gelir; bence? Bence de...

Kulağımda Yeni Türkü'nün çok eski bir kaydı, "Ne güzeldir yollarda olmak şimdi" diyor bir kadın, kim olduğunu bile bilmiyorum. Güya Yeni Türkü'yü çok severim, ama herhangi bir zaman bir kadının bu grupta şarkı söylediğini bilmiyordum. Şimdi de "O kadar sevdim ki resmini ..." diyen şarkı çıktı. Evet yazamıyorum, dinliyorum.

Ne diyorduk? Hücum eden "şey"lerle başa çıkmaya çalışıyorduk. En yoğunu, yeni ve alternatif bir hayat kurma çalışmaları galiba. Tam zamanlı bir işte çalışmadan, hatta mümkünse -klasik anlamda- hiç çalışmadan yaşamak. Üretmek, paylaşmak, az tüketmek üzerine kurulu... Olur mu ki? Çok mu hayal?

Off, "Deliler"'e geçtiler...

Mesela GeziJam projemiz var şimdi, henüz emekliyor, tay tay ayakta durmaya çalışıyor. (Bağıra bağıra "Deliler"i söylüyorum.) Bir grup yaşını başını almış koca eşek yollara düşelim, diyoruz; köyleri kasabaları gezelim. Gittiğimiz yerlerde paylaşım yapalım, konuşalım, dinleyelim, anlatalım... Tiyatro yapalım, müzik yapalım, oyunlar oynayalım. Hem yaşama sevinci alalım, verelim; hem de belki bu arada ekolojik hayat, sürdürülebilirlik üzerine paylaşımlarda bulunalım. Gittiğimiz yerlerde bir çok şey öğrenelim, bunları oraya buraya taşıyalım; hatta belgeselleştirelim bu çalışmayı, kitaplaştıralım... Çok mu hayal? Orası belli olmaz işte; deneyeceğiz gibi görünüyor ama. Karavan ya da minibüs gibi bi'şey alıp düşsek diyoruz yollara... Gerçekten güzel şeyler yapabilirsek, çok fazla paraya ihtiyaç duymayacağımızı düşünüyoruz bu arada; gittiğimiz yerlerde bizleri bağırlarına basacaklarını düşünüyoruz. Çok mu uçuyoruz? Belki... Bunlarla ilgili 2 toplantı yaptık bile, bayağı bayağı konuşuyoruz yahu, ciddiyiz yani. Velev ki çok saçmalıyoruz, çok uçtuk; yine de çok iyi değil mi? Bir grup insanın böyle hayallerin yapılabilirliği ile ilgili konuşması, tartışması, heyecanlanması... Konu beni heyecanlandırıyor heyecanlandırmasına da, asıl bu heyecanın kendisi ve gözlerdeki ışıltılar daha çok heyecanlandırıyor.

Yeni Türkü arka planda devam ediyor, artık bir bir aktarmayı bıraktım.

Neyse işte, diyoruz ki düşelim yollara, kervanın büyük kısmının yolda düzüleceğini düşünerek... Önce bir pilot çalışması yapalım, diyoruz; atlayalım gidelim bir yere, yakın zamanda. Bakalım ne yapabiliyoruz, ne yapamıyoruz; tepkiler nasıl... Heyecanımızın bir karşılığı var mı, yoksa bize deli gözüyle mi bakacaklar. Sonra bakacağız bakalım.

Ev işi var şimdi bir de. Bir an önce kiradan kurtulmam lazım. Çalışmadan yaşamanın birinci kuralı kira ödememek olsa gerek. ((: Odamı geçici ya da kalıcı olarak birine devredecek ya da evi komple boşaltacağım(z).

"Başka Türlü Bir Şey" başladı.

İşsizlik maaşım da var bir süre, çok iyi yaa. Hep olsa keşke. En güzel bi'şey bence işsizlik maaşı. Kira da gidince, acil bir para kazanma derdim yok, çok iyi!

Yollar da beni bekliyor; öncelikli olarak Ankara, İzmir, Yeniköy, Çanakkale, bi ara Alanya... Sonrasını hiç bilmiyorum. Bilmemeyi seviyorum. Bilmemeyi sevmeyi de seviyorum...