Aşağıda da okuyacağınız üzere, bu ay bu işi bitirirken mümkün olduğunca yüksek bir meblağ toplanırsa elim biraz olsun rahatlar diye düşünüyorum. Dolayısıyla beni, hayatımı, yazıp çizdiklerimi ve bu "deney"i takip eden dostlara son bir çağrı yapmış olayım. Ucundan köşesinden dahil olmak isterseniz lütfen bana yazın (emreertegun@gmail.com). Küçücük katkılar, her ay eklenen yeni kişiler bu süreçte hep çok iyi hissettirdi bana; son ayda eklenecek kişiler de yine çok iyi gelecektir; ve tabii ki miktardan bağımsız olarak söylüyorum bunu.
Bu arada Temmuz ayında Filiz Öztürk'ün de destekçim olduğunu paylaşıp mektuba geçeyim:
Selamlar efen'imler,
2-3 gündür elimi klavyeye atıp atıp başlayamıyorum mektuba, denedim denedim olmadı. Bunun en önemli nedeni galiba yazacak, paylaşacak çok şeyimin olması ve buradan neyi aktaracağımı bilememem. Bir de birkaç aydır içimde yanıp sönen "acaba bu 'deney' miadını doldurdu mu?" sorusunun hala yanıp sönmesi ama bir türlü netleşememem.
Ben iyisi mi doğrudan hesap-kitap paylaşımına gireyim, gerisi kendiliğinden aksın. <umarım>
Temmuz ayını epey ekside kapadım dostlar. Bunun bir nedeni gelen destek miktarının tarihin en düşük miktarı olmasıysa diğer nedeni de bir kuple olsun artan harcamalarım.
Sekiz destekçinin toplamda 258,05 TL vermiş/göndermiş olduğu bu ayda harcama toplamım 471,25 TL'yi bulunca 213,20 TL açık vermiş oldum. Olsun varsın, sıkıntı yok.
-----------
Bununla birlikte son zamanlarda bu konuyla ilgili epey bir kişiyle konuştum, olumlu/olumsuz eleştirileri dinledim, yazıştım, tartıştım... Alma-verme dengesi, sürdürülebilirlik, bunun etik bir şey olup olmaması vs vs. Tüm bunların sonucunda yapmakta olduğum şeye inancım ve güvenim ciddi anlamda tazelendi aslında.
Fakat yine de...
Yine de bu "iş" heyecanından bir şeyler kaybetti sanki. Son aylarda düşen destekçi sayısı ve toplam aylık miktarlar bunun önemli bir göstergesi. Ben bu "deney"i tekrar tekrar duyurmadığım, kendimi anlatmaya çalışmadığım takdirde bu böyle devam da edecek gibi ama iki yıldır kendimi sürekli anlatmaktan da yoruldum biraz. Ve zorlanıyorum da zaten. Çünkü günümüzün kavramlarıyla günümüze hiç uymayan bir takım değerleri, fikirleri anlatmaya çalışıyorum ve evet, azıcık yorucu...
Ve bu kendimi anlatma sürecinde ister istemez kendimi beğendirme, ne kadar güzel şeyler yaptığımı anlatma gibi işlere girmek durumunda kalıyorum ve şu sıralar bunu yapmayı da istemiyorum. Gören görsün, fark eden etsin istiyorum. Ben sadece "ol"ayım, gerisini akışa havale edeyim...
Bir de şu var, paylaşmak istediğim: Harcamalarımı paylaşıp duruyorum ya; paylaştıkça daha aza, daha da aza indirme yönünde kendimi zorlamaya başladığımı, bunun bir çeşit cimriliğe, para harcama korkusuna dönmeye başladığını gözlemliyorum birkaç aydır. Sürekli olarak üç kuruşun hesabını yapar buluyorum kendimi ve bundan da hoşnut değilim. Bunu yapma nedenim parasız kalma korkusu falan da değil bu arada, egosal bir durum. "500 TL ile yaşıyorum!" , "Hayır hayır, 400 de yetiyor!" , "Vay be, 300'e düşürdüm..." vs. İşte bunlar hep ego.
Evet evet, cümleler kendiliğinden aktı ve sonuca bağlandı zaten. ((: Ağustos ayının sonundan itibaren buna son vereyim ve belki başka bir şekle büründüreyim istiyorum. Aklımda bir şey var ama yaptıktan sonra haber edeyim, olma mı?
Ve bu ayı da mümkünse bir miktar artıda kapatayım isterim. Blogda paylaşırken yeni kişilere de sesleneceğim galiba ama sizlere de bu son ay için çağrıda bulunmuş olayım. Deneyin son ayını ne kadar yüksek bir meblağ ile kapatırsam benim için o kadar iyi olur ve biraz elim rahatlar.İçinde bana tekrar destek olma heyecanını taşıyanlarınızın kapısını -şimdilik- son bir kez çalmış olayım.
Sevgiler, kucaklar...
-----------------------------------------
Eğer bu veya diğer bir yazım -veya eylemim- bir yerlerinize dokunduysa; sizi mutlu ettiyse, ilham verdiyse, düşündürdüyse, bir şeyler yapmak üzere harekete geçmek için teşvik ettiyse vs. ve buna karşılık olarak bana para veya başka bir armağan iletmek isterseniz bi' ses verin lütfen: emreertegun@gmail.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yazıyla ilgili yorum yapmak için...