bu gece benim...

evdeki son gecem. en azından bir süreliğine son gecem. şimdilik 3 aylığına yokum; orada burada şuradayım. nasıl olacak bakalım...

tam bir sıfırlanma haline çok yakınım, bunun hafifliği var üzerimde; ne bir iş, ne hayatımda biri (ivit, elif gitti bu arada; ve evet, korkarım hızlı oldu biraz), ne bir aidiyet, ne bi'şey... dans dersi var şimdi sadece, çarşambaları.

biraz korkutuyor da bu kadar başıboş olmak, ama bir yandan çok değişik ve güzel. "başıdolu" olmanın matah bi'şey olduğunu kim söylemiş ki hem? "kendini gerçekten bulmak istiyorsan tüm sahipliklerinden kurtulmalısın." demiş bir adam. yok yok kimse dememiş, şimdi ben uydurdum. gerçi bi' adam demiş olsaydı, o da uydurmuş olmayacak mıydı? hayır, bi' adam söyleyince değerli oluyor da ben söyleyince mi olmuyor? yapmayın! (bu kısım biraz alpay erdemvari oldu, idare edin. ((: )

başıboş olmak diyordum... hafta sonu yeniköy'e, oradan belki çanakkale'ye, belki izmir'e geçecek gibiyim. belki ikisine de, sırayla... sonra bi "ayvalık işi" var, iyice bi netleşsin de öyle yazayım, sonra ay sonuna doğru bi "tekirova işi" olabilir gibi. onu da kesinleşince yazayım. bi' değişik bi'şeyler...

yahu yarın nerede kalacağım belli değil yahu; galiba ekin'de ama %100 belli değil mesela. çok tuhaf... ((: ama pek eğlenceli; bi de pek değişik.

bu iş nereye gidiyor acaba? dans edeyim, top çevireyim, müzik yapayım derken... ((: bi de bi sevgi dolu haller...

son gecem şimdi, diye yatasım da yok. ya da bahane belki... içim bi çok dolu gibi, ama yoruldum da.

yatiyim ben yatiyim.. bişiler okuyim azıcık (yazım hataları bilinçlidir bu arada, konuşur gibin... açıklama ihtiyacı duydum nedense.)