göçebe günler'e yazarken aşağıdaki paragraf çıktı; şimdiye kadar, yazdığıma en memnun olduğum, acayip hissettiğim ve kendiliğinden akan bir paragraf. Manifestomsu oldu... ((:
Buraya da yapıştırmak istedim:
"Ben tek başıma ayakta durabilmek istemiyorum; ben kendi kendine yetebilen biri olmak istemiyorum; bu yanılsamalara inanmıyorum ve böyle bir şey mümkün de değil zaten; ben topluluk(lar) içinde var olmak istiyorum; elimden geldiğince, her neyim varsa paylaşmak istiyorum; ihtiyacım olduğunda da korkmadan, çekinmeden istemek, almak istiyorum."